![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs7Rho6r6AfKpYZS5q6bMQUc3NJzXaVcyaDlUXopzJbZ73xtmIt0KltQKVFlhOqrpjn7WE5JPOIIurThHLmIlGLfwjpLkYsw2YH8MTiazmo5EePt1hKbUI4KGkJttCqR1B3uE-ULxDQGEa/s320/2738562838_d2742717d0%5B1%5D.jpg)
Familia de músicos ambulantes...
Mediaoreya ou Mediaoureya -que dos xeitos lo sintimos y lo llimos- é el nome del gaiteiro popular por escelencia na marina estremoccidental asturiana, sobre todo nos conceyos del Franco y Tapia. El alcuño víaye de qu'a sou bisabolo cuméraye un cacho da oreya un cocho, accidente que nun era raro daquella: estos animales andaban ceibes por ei buscando qué cumer y nos sempre se podían velar ben os neníos nel berzo.
Eugenio García, Mediaoreya, pinta que fora nacido na Braña (El Franco), anque entre a xente dizse qu'era buruego, qu'é co mo yes chamaban na marina a os que vían d'hacia enriba, dos Ozcos. El caso é qu'allí vivíu y allí morrería camín del ano 1915. Era violinista y gaiteiro, anque na prensa sólo encontramos referencias a él como instrumentista de gaita. Del sou violín cuntan qu'era nada menos qu'un Stradivarius y einda se conserva en Ca el Obra, na Veigadouria (Boal), porque fora comprao á súa familia desque morrera Eugenio. Nun sabemos se este era el primeiro violín que tuvera Mediaoreya ou cóntas veces houbera qu'amañallo. Y é que se cunta del noso violinista qu'úa noite d'inverno, nos meses que cuase nun había unde ganar el pan tocando, condo as entresecas y dificultades domésticas parecían máis a miudo, el alcalde de barrio da Braña, Bernardo d'Ama, tuvera qu'impoñer paz na casa del músico máis de dúas y de tres veces, chegando a ter qu'amarrar a Mediaoreya con un reyo. El gaiteiro y violinista, que yas tía guardadas al munícipe, obsequióulo en con to puido con úas coplas na festa das Candelas. A resposta del autoridá foi chantarye el violín na cabeza.
¡Xa chegan os quirotelvos!
Xosé Miguel Suárez Fernández